Systemy podobne do pracowniczych planów kapitałowych funkcjonują w wielu krajach, ale różnią się od siebie pod takim względami, jak obowiązkowość/dobrowolność uczestnictwa, powszechność czy zasady finansowania składek. Najbardziej upowszechniły się tam, gdzie są obowiązkowe albo quasi-obowiązkowe. Skutecznym sposobem zachęcania są też czasem odpowiednio skonstruowane zachęty podatkowe.
– W ostatnich latach w wielu krajach na świecie większy nacisk w kierunku upowszechnienia dodatkowego oszczędzania emerytalnego kładzie się na zakładowe niż na indywidualne zabezpieczenie emerytalne – mówi dr Sylwia Pieńkowska-Kamieniecka z Instytutu Emerytalnego. Jak pokazuje raport „Dodatkowy system emerytalny w Polsce. Diagnoza i rekomendacje zmian”, opracowany w 2014 r. przez zespół pod kierunkiem Joanny Ruteckiej ze Szkoły Głównej Handlowej, w krajach, gdzie nie ma obowiązku dodatkowego oszczędzania na emeryturę albo nie wprowadzono zachęt fiskalnych do odkładania pieniędzy na ostatnie lata życia, nie udało się nakłonić do oszczędzania przynajmniej połowy dorosłych.
Ten sam raport powołuje się też na doświadczenia międzynarodowe, które pokazują, że rozwój dodatkowego zabezpieczenia emerytalnego zależy od takich czynników, jak poziom świadczeń z systemu podstawowego, zamożność obywateli, świadomość emerytalna, zaangażowanie pracodawców, przejrzystość, prostota i efektywność oferowanych produktów oraz zachęty podatkowe. […]
