22 września 2017 roku w czasie konferencji naukowej Systemy zabezpieczenia społecznego wobec wyzwań demograficznych, ekonomicznych i technologicznych prezes Instytutu Emerytalnego, dr Antoni Kolek wygłosił referat zatytułowany Podejście narzędziowe (tools approch) w naukach politykach publicznych na przykładzie reform emerytalnych w latach 1999-2015 w Polsce.
Złożoność zjawisk i procesów dokonujących się w sferze publicznej, także w obszarze systemu emerytalnego determinuje ciągłe poszukiwanie sposobów wyjaśnień oraz możliwości prognozowania konsekwencji wprowadzanych zmian. W celu określenia optymalnego sposobu implementacji projektów i programów formułowanych przez władze publiczne po etapie diagnozy problemu, następować powinien etap określenia możliwych scenariuszy rozwiązania problemu, a następnie etap wdrożenia wybranego scenariusza. Aby dokonać wyboru władze publiczne dysponują narzędziami wspomagającymi decyzję, ale także podlegają uwarunkowaniom politycznym i wpływom różnych interesariuszy.
Podejście narzędziowe w naukach o polityce publicznej zakłada orientację skupioną na konsekwencjach wyboru określonego rozwiązania, jego skuteczności, efektywności i trwałości oraz czynników wpływających na wybór danego rozwiązania.
Podejście narzędziowe odnosi się do etapu projektowania polityki (policy design) i skupione jest na instrumentach realizowania polityki publicznej. Zgodnie z koncepcją Ch. Hood’a władze publiczne posiadają do dyspozycji cztery rodzaje narzędzi do realizowania polityki publicznej. Począwszy od centralnego upozycjonowania rządu w węzłowej strukturze władzy Posiadają zasób wiedzy i informacji (dane statystyczne, badania sondażowe, wiedze służb specjalnych), dysponują przewagą wynikającą ze zwierzchności i podporządkowania (licencjonowanie i regulowanie), są w posiadaniu zasobów materialnych (skarb państwa, budżet) oraz mają rozległy system organizacji (agencje rządowe, instytucje publiczne).
Celem wystąpienia jest przedstawienie podejście narzędziowego w naukach o polityce publicznej na przykładzie reform wdrażanych w polskim systemie emerytalnym w latach 1999-2015. Tezą wystąpienia jest stwierdzenie, że władze publiczne w Polsce decydując się na zmiany systemu emerytalnego w latach 1999-2015 kierowały się krótkoterminowymi celami.
W celu potwierdzenia tezy autor zaprezentuje analizy scenariuszy alternatywnych, rozważanych w debacie publicznej w okresie dokonywania zmian oraz przedstawi spectrum zainteresowań różnych interesariuszy.
Pobierz prezentację: MKE _IE poznań 22.09.2017
